Γέροντας Επιφάνιος: στη θύμησή του…

Όταν πριν από 11 χρόνια το KOUZINA ξεκινούσε το προωθητικό ταξίδι του στον κόσμο, ήταν ο Γέροντας Επιφάνιος ο Μυλοποταμινός εκείνος που σέρβιρε ευωδιαστή χταποδόσουπα στo πολυτελές Westin του Παρισιού, κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ Γαστρονομίας & Ελληνικής Κουζίνας, που οργάνωσε τότε το Γραφείο Ε.Ο.Τ. Γαλλίας.
Βρες πληροφορίες εδώ
«Αξίζει για τρία αστέρια Michelin» έλεγαν τότε οι Γάλλοι chef, που τον πλαισίωσαν στην προετοιμασία. Και λίγους μήνες αργότερα εκπρόσωποι Τύπου της γαλλικής Figaro επισκέφθηκαν το Μυλοπόταμο για να το συναντήσουν.
Και στη συνέχεια εκείνοι της Le Monte.
Και έπειτα το βρετανικό Travel Channel.
Και η RAI3.
Και το Travel 24.
Και το Taste of Travel.
Και το 3 op Rei.
Και το France 24.
Και η βρετανική Telegraaf.
Και οι Times.
…………………………………
…και τόσα άλλα!!!

Και όσο το KOUZINA ταξίδευε μαζί του στην Αυστρία, τη Γερμανία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη Γαλλία, την Ιταλία τόσο το ευρωπαϊκό ενδιαφέρον για τον προορισμό και την ιδιαίτερη γαστρονομία του γινόταν εντονότερο. Μέχρι που το 2013 μια παρουσίαση, αυτή στου Jamie Oliver της Notting Hill του Λονδίνου, ήταν αρκετή για να απογειώσει τη φήμη και τη μάρκα μας: Διάβασε εδώ: Η χταποδόσουπα του Επιφάνιου «κατέκτησε» το Notting Hill, στο «κάστρο» του Oliver
Ο Γέροντας Επιφάνιος, εκείνο το βράδυ στο Λονδίνο, είχε καταφέρει να «βγάλει» το Άγιον Όρος από τα σύνορά του και τη μοναστηριακή κουζίνα από τα κελιά και τις κουζίνες των Ιερών Μονών της Αγιώνυμης Πολιτείας.
Από τότε δεκάδες εκπρόσωποι Τύπου από ολόκληρο τον κόσμο απολάμβαναν κάθε χρόνο πιάτα του KOUZINA, τα οποία προετοιμάζονταν είτε σε νταβάδες και φωτιές στους κήπους του Eagles Palace Resort, είτε σε άλλους χώρους, είτε στο Μυλοπόταμο.
Τα διεθνή αφιερώματα – έντυπα, ηλεκτρονικά και τηλεοπτικά – αμέτρητα.
Ο Γέροντας ακούραστος.
Ο τόπος ψηλά. Χάρη στη Χάρη του.
Συμμετείχε σε όλες τις προωθητικές μας παρεμβάσεις, έφτιαχνε συνταγές, έψαχνε «τα μυστήρια» των παλιών μοναστηριακών πιάτων, έγραφε βιβλία, αφηγούνταν οινικές ιστορίες, εργαζόταν στην κουζίνα «με τις ώρες», μιλούσε με πραότητα και γλυκύτητα, ψιλόκοβε υπομονετικά τα χορταρικά πλάι στα κατσαρολικά του, έσκυβε με λατρεία πάνω από τα πιάτα με τα ψαρικά, ρουφούσε τη μυρωδιά τους, ζύμωνε την τέχνη του με τα θαλασσινά, αναπολούσε τα πρώτα χρόνια του ως μοναχού στο Άγιον Όρος, καμάρωνε για τα αμπέλια του, υμνούσε το Μυλοπόταμο. Ο Γέροντας ήταν στρατιώτης. Απλός, απτός και ανθρώπινος. Γήινος. Ήρεμος. Αγαπητός.

Προώθησε ουσιαστικά την Ανατολική Χαλκιδική και το Άγιον Όρος στον κόσμο όσο κανείς.
Αύριο θα γιόρταζε…